Jest to podstawowa umiejętność w działaniach nieregularnych. Szczególnie ważne jest poruszanie się w małych grupach z wykorzystaniem charakteru terenu, celu zadania i wyposażenia. Od tego określa się ilość elementów skuteczności realizacji marszu.
Szyk i jego forma zależą przede wszystkim od:
* prawdopodobieństwa kontaktu z przeciwnikiem
* spodziewanego kierunku zagrożenia
* warunków terenowych- pogodowych
* kalkulacji czasowo- przestrzennych

        Na tej podstawie określa się rodzaj szyku, odległości pomiędzy żołnierzami i kierunki ubezpieczenia, zakładając jednak zasadę ubezpieczenia okrężnego 360°
Porozumiewanie w zespole odbywa się za pomocą znaków umownych wizualnych lub akustycznych. Stosuje się je dobierając ich rodzaj do:
* charakteru zadania
* warunków terenowo- pogodowych
* widoczności
* odległości pomiędzy członkami zespołu

        Płynność w przekazywaniu sygnałów ma duże znaczenie i musi być realizowana przez wszystkich członków zespołu. Korzystanie z technicznych środków łączności ogranicza się do koniecznego minimum.
Dowódca zajmuje zwykle środkowe miejsce w szyku m.in. ze względu na lepszą widoczność i co za tym idzie lepszy kontakt z pozostałą częścią grupy. Zdarza się jednak, że d-ca zajmuje pozycję na czele oddziału. Dzieje się tak wtedy, gdy niezbędne jest kierowanie grupą z tej pozycji, lub gdy zachodzi konieczność podejmowania szybkich decyzji w związku z zaistniałą sytuacją na przedzie grupy.

        W trakcie poruszania się w czasie wykonywania działań nieregularnych przyjmuje się trzy rodzaje sytuacji taktycznej:
* kontakt z przeciwnikiem mało realny, prędkość marszu istotna
* kontakt z przeciwnikiem realny
* kontakt z przeciwnikiem pewny

        Bez względu na zaistniałą sytuację i inne zagrożenia ze strony przeciwnika, należy przed rozpoczęciem marszu określić i wyznaczyć:
* kierunki i miejsca szczególnego zagrożenia
* zasady prowadzenia orientacji w terenie
* podział funkcji wśród członków zespołu
* kierunek prowadzenia działań, trasy awaryjnej, miejsca odwrotu i punkty kontaktowe na wypadek rozproszenia.

        Sprawą oczywistą jest unikanie dróg, skrzyżowań, polan i łąk, obszarów zaludnionych i o zwiększonym natężeniu ruchu.



    Pamiętaj, że w lesie lepiej słychać niż widać. Staraj się poruszać tak, by usłyszeć i zobaczyć przeciwnika, zanim on zobaczy lub usłyszy ciebie!