Jest to podstawowa umiejętność w działaniach nieregularnych. Szczególnie ważne jest poruszanie się w małych grupach z wykorzystaniem charakteru terenu, celu zadania i wyposażenia. Od tego określa się ilość elementów skuteczności realizacji marszu. Szyk i jego forma zależą przede wszystkim od: * prawdopodobieństwa kontaktu z przeciwnikiem * spodziewanego kierunku zagrożenia * warunków terenowych- pogodowych * kalkulacji czasowo- przestrzennych
Na tej podstawie określa się rodzaj szyku, odległości pomiędzy żołnierzami i kierunki ubezpieczenia, zakładając jednak zasadę ubezpieczenia okrężnego 360° Porozumiewanie w zespole odbywa się za pomocą znaków umownych wizualnych lub akustycznych. Stosuje się je dobierając ich rodzaj do: * charakteru zadania * warunków terenowo- pogodowych * widoczności * odległości pomiędzy członkami zespołu
Płynność w przekazywaniu sygnałów ma duże znaczenie i musi być realizowana przez wszystkich członków zespołu. Korzystanie z technicznych środków łączności ogranicza się do koniecznego minimum. Dowódca zajmuje zwykle środkowe miejsce w szyku m.in. ze względu na lepszą widoczność i co za tym idzie lepszy kontakt z pozostałą częścią grupy. Zdarza się jednak, że d-ca zajmuje pozycję na czele oddziału. Dzieje się tak wtedy, gdy niezbędne jest kierowanie grupą z tej pozycji, lub gdy zachodzi konieczność podejmowania szybkich decyzji w związku z zaistniałą sytuacją na przedzie grupy.
W trakcie poruszania się w czasie wykonywania działań nieregularnych przyjmuje się trzy rodzaje sytuacji taktycznej: * kontakt z przeciwnikiem mało realny, prędkość marszu istotna * kontakt z przeciwnikiem realny * kontakt z przeciwnikiem pewny
Bez względu na zaistniałą sytuację i inne zagrożenia ze strony przeciwnika, należy przed rozpoczęciem marszu określić i wyznaczyć: * kierunki i miejsca szczególnego zagrożenia * zasady prowadzenia orientacji w terenie * podział funkcji wśród członków zespołu * kierunek prowadzenia działań, trasy awaryjnej, miejsca odwrotu i punkty kontaktowe na wypadek rozproszenia.
Sprawą oczywistą jest unikanie dróg, skrzyżowań, polan i łąk, obszarów zaludnionych i o zwiększonym natężeniu ruchu.
Pamiętaj, że w lesie lepiej słychać niż widać. Staraj się poruszać tak, by usłyszeć i zobaczyć przeciwnika, zanim on zobaczy lub usłyszy ciebie!
|